Εντελώς τυχαία σε µία δημοπρασία αντικειμένων μίας οικίας – που πραγματοποιεί μεσιτικό γραφείο γιατί οι ιδιοκτήτες της δεν είχαν πληρώσει τα ενοίκια – βρίσκει ανάμεσα στα διάφορα έπιπλα κλπ. που έχουν κατασχεθεί και µία τεράστια κούτα. Την ανοίγει και βλέπει ότι αυτή περιέχει μαζί µε κάποιες σκόρπιες α/µ τυπωμένες φωτογραφίες περίπου τριάντα χιλιάδες αρνητικά και δεκάδες ανεμφάνιστα α/µ φιλμ. Ψάχνει να βρει φωτογραφίες του Portage Park… Καμία. Αντίθετα βρίσκει πολλές από το Σικάγο µε σκηνές δρόμου, κτίρια, κυρίες µε γούνες, διάφορα στιγμιότυπα κλπ.
Χωρίς να γνωρίζει και πολλά από φωτογραφία, παρατηρώντας τα ευρήµατα διαισθάνεται ότι αυτός που έκανε τις λήψεις πρέπει να ήξερε. Όλες οι φωτογραφίες ήταν πολύ καλά φωτισµένες, καδραρισµένες, µε ξεκάθαρο θέµα κλπ. Αποφασίζει λοιπόν να ψάξει καλύτερα το θέµα. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, το 2008, κάπου στην άκρη ενός φακέλου διαβάζει ένα όνοµα: Vivian Maier.
Αναζητά πληροφορίες στο internet όπου διαβάζει µε µεγάλη του έκπληξη ότι κάποια κυρία µε αυτό το όνοµα πέθανε… δύο µέρες πριν! Ο καιρός περνάει. Το 2009 ο Maloof ποστάρει ένα µήνυµα από το Flickr στο γκρουπ “Hardcore street photography” λέγοντας τα εξής: “Τι να κάνω µ’ αυτή τη στοίβα φωτογραφιών που βρήκα; Αξίζουν να εκτεθούν και να δηµοσιευθούν; Μήπως πρόκειται για µία συνηθισµένη σειρά φωτογραφιών που βρίσκουµε παντού; Πείτε µου… Any direction would be great”. Αυτό ήταν! Έγινε χαµός!
Οι αντιδράσεις ήταν άµεσες, χειµαρρώδεις και ατελείωτες!
Aπό εκείνη τη στιγµή η δουλειά της Vivian Maier άρχισε να γίνεται παγκοσµίως γνωστή. Το αρχείο της περιήλθε στην διεθνούς κύρους Green Berg Gallery της Νέας Υόρκης που σύντοµα ετοίµασε µεγάλη έκθεση µαζί µε την γκαλερί Les Douches στο Παρίσι. Δύο βαρύτιµα λευκώµατα εκδόθηκαν ενώ ετοιµάζεται πυρετωδώς φιλµ µε τίτλο “Ανακαλύπτοντας την Vivian Maier”. Ο John Maloof είναι ο απόλυτος κάτοχος των δικαιωµάτων εκµετάλλευσης των φωτογραφιών που µέχρι σήµερα έχει τυπώσει και ταξινοµήσει σχολαστικά περίπου το 90% από αυτές. Ας ειπωθεί κάπου εδώ ότι η Vivian Maier ούτε λίγο ούτε πολύ άφησε πίσω της 120.000 αρνητικά και 150 κινηµατογραφικά φιλµάκια 8mm.
Αυτό όµως που κάνει φοβερά ενδιαφέρουσα τη δουλειά της αµερικανίδας νοσοκόµας – αυτό ήταν το επάγγελµά της – είναι ότι ουδέποτε στη διάρκεια της ζωής της ασχολήθηκε µε την προβολή και έκθεση των φωτογραφιών της. Φωτογράφιζε απλά και µόνο από προσωπική ευχαρίστηση µε µία Rolleiflex. Aδιαφορούσε παντελώς για το τι θα πει
“ο κόσµος” . Με άλλα λόγια η φωτογράφιση γι’ αυτήν ήταν αυτοσκοπός και όχι το µέσον για την επίτευξη κάποιου σκοπού. Τελευταία την σκυτάλη της µεταθανάτιας προβολής της φωτογράφου παρέλαβαν οι Γάλλοι που ανακάλυψαν ότι η µητέρα της ήταν Γαλλίδα! Τέσσερις εκθέσεις έγιναν στη Γαλλία και συγκεκριµένα στο χωριό της St. Julien –en – Champraur όπου έχει ήδη συσταθεί και ‘’Σύλλογος φίλων της Vivian Maier’’!
Στο φθινοπωρινό Παρίσι οι εκθέσεις για το έργο της θα είναι πολλές.
Η άσηµη, άγνωστη και άκληρη νοσοκόµα έµελλε να γίνει µετά θάνατον ίνδαλµα και διάσηµη στον φωτογραφικό αλλά και ευρύτερα καλλιτεχνικό χώρο που έχοντας στερέψει από star & µύθους αναζητά εναγωνίως να καλύψει το κενό…