Τα τελευταία χρόνια το ρετρό ως σχεδιαστική τάση έχει κάνει αισθητή την παρουσία του, µε εταιρίες όπως τη Fujifilm και την Olympus να βασίζονται στην ιστορία τους και να σχεδιάζουν µηχανές µε αναφορές στην δεκαετία του 1970. Ο νέος παίκτης στο παιχνίδι της νοσταλγίας είναι η Nikon, που µόλις κυκλοφόρησε την πρώτη retro Full Frame µηχανή, τη Df.
Η Nikon Df αντλεί επιρροές από διάφορες αναλογικές Nikon ξεκινώντας από την F2 (1971), τη “ναυαρχίδα” D4 (2012) και την ανανεωµένη στα σηµεία D610 (2013). Η πρώτη χαρίζει το στυλ, η δεύτερη τον αισθητήρα και η τρίτη δανείζει το κλείστρο, το σύστηµα εστίασης, τον επεξεργαστή και πολλά άλλα στοιχεία.
Πρώτες εντυπώσεις
Eκ πρώτης όψεως η Nikon Df πετυχαίνει τον σκοπό της. Η στηριγµένη σε αναλογικές Νikon εξωτερική σχεδίαση τοποθετεί τη µηχανή στο θρόνο της πιο όµορφης σύγχρονης retro DSLR χωρίς καν να υπάρχει λόγος να δοθεί η σχετική µάχη κορυφής (εξαιρούµε φυσικά τις Leica και τις Fujfilm διότι αυτές ανήκουν στη δική τους ξεχωριστή rangefinder κατηγορία). Η µπροστινή όψη, το πεντάπρισµα, οι περιστροφικοί επιλογείς στην πάνω πλευρά, το παλιοµοδίτικο κουµπί απελευθέρωσης κλείστρου µε σπείρωµα για µηχανικό ντεκλανσέρ, το κάτι-σαν-δέρµα υλικό που ντύνει τη µηχανή, ως και το λουράκι… όλα αποτίουν φόρο τιµής στις καθαρές γραµµές και την απλότητα της δεκαετίας του 1970. Όµως, στην πλάτη της µηχανής όλα γίνονται µε σύγχρονο τρόπο: οθόνη τριών ιντσών, σταυροειδής επιλογέας, όλα τα πλήκτρα στα οποία µας έχει συνηθίσει η Nikon στις προχωρηµένες DSLR της. Για χάρη της σχεδίασης, το grip έχει µειωθεί στο ελάχιστο δυνατό, ενώ δεν υπάρχει ούτε ενσωµατωµένο φλας. Στα ίδια χνάρια κινείται και ο κιτ φακός: ο Nikkor AF-S 50mm f/1.8 G έχει επανασχεδιαστεί για να ταιριάζει µε το στυλ της Nikon Df. Αξίζει να σηµειωθεί ότι αυτή είναι η πρώτη φορά µετά από δεκαετίες όπου ο κιτ φακός µιας DSLR έχει σταθερή εστιακή απόσταση και είναι τα διαχρονικά 50mm. Όσον αφορά το εσωτερικό, µέσα στο καλοσχεδιασµένο σώµα βρίσκεται ένας εκ των κορυφαίων αισθητήρων της Nikon, το 16Μegapixel chip που σχεδιάστηκε ειδικά για τη ναυαρχίδα, την αγαπηµένη των φωτορεπόρτερ, την D4. Την ίδια στιγµή, ο επεξεργαστής, το κλείστρο (µε µέγιστη ταχύτητα 1/4.000sec. αντί για το 1/8.000sec. του κλείστρου της D4) και το σύστηµα εστίασης, αποτελούν κληρονοµιά από τη Nikon D610. Η µηχανή έχει πολύ καλά χαρακτηριστικά σε όλους τους τοµείς, µε εξαίρεση την έλλειψη LED υποβοήθησης εστίασης. Όλα τα υπόλοιπα είναι αντάξια ενός advanced Full Frame µοντέλου από τη Nikon. Όλα εκτός από την απουσία τoυ βίντεο. Η λογική του marketing λέει ότι το target group της συγκεκριµένης µηχανής δεν ενδιαφέρεται για βίντεο. Η λογική της αγοράς λέει ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχει κυκλοφορήσει καµία απολύτως µηχανή χωρίς βίντεο. Το µέλλον θα δείξει ποια λογική ήταν η επικρατέστερη.
Χρήση
Η µεγάλη υπόθεση µε τη Nikon Df είναι ότι συνδυάζει ένα πολύ µαζεµένο σώµα µε αισθητήρα που για να τον βρεις πρέπει να πληρώσεις διπλάσια τιµή, αν βεβαίως αντέχεις το επιπλέον βάρος και τον δύσχρηστο όγκο της D4. Μπορεί η σχεδίαση να είναι ρετρό αλλά η Nikon φρόντισε να ενσωµατώσει δύο ξεχωριστούς περιστροφικούς επιλογείς (ροδέλες) ένα εµπρός, ένα πίσω και την επιλογή “1/3 step” στον επιλογέα ταχύτητας, ώστε να µπορεί οποιοσδήποτε χρήστης να χρησιµοποιήσει τη µηχανή όπως µια συνηθισµένη σύγχρονη DSLR. Εξαίρεση στο γεγονός αυτό αποτελεί µόνο το περιστροφικό χειριστήριο επιλογής ευαισθησίας ISO (αριστερά από το πεντάπρισµα) που δεν έχει «εναλλακτική» ρύθµιση, και χρειάζεται το χρόνο του µέχρι ο χρήστης να συνηθίσει ότι πρέπει να το απασφαλίσει πριν µπορέσει να κάνει τις ρυθµίσεις ISO που θέλει.
Όλοι οι περιστροφικοί επιλογείς στο πάνω µέρος της µηχανής έχουν τέτοιες ασφάλειες, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα εργονοµικό. Όταν ο χρήστης έχει το µάτι στο σκόπευτρο, του είναι αρκετά πιο εύκολο να περιστρέψει έναν επιλογέα από το να υποχρεώνεται να πατήσει ταυτόχρονα τον διακόπτη απασφάλισης. Ευτυχώς, όπως προαναφέραµε, µόνο το ISO δεν έχει εναλλακτικό τρόπο ρύθµισης.
Επιπλέον το άνοιγµα και το κλείσιµο της µηχανής – ο συγκεκριµένος διακόπτης είναι γύρω από το πλήκτρο απελευθέρωσης κλείστρου- δεν έχει «δοντάκι» για να ακουµπήσει και να σπρώξει το δάχτυλο, και έτσι ο χρήστης αναγκάζεται να χρησιµοποιήσει δύο δάχτυλα. Τα ανωτέρω είναι λεπτοµέρειες µπροστά στην ουσία, δηλ. την ποιότητα των φωτογραφιών που θα τραβήξει η µηχανή, δείχνουν όµως ότι δε µελετήθηκε όσο εξαντλητικά θα έπρεπε η εργονοµία. Αποκλείεται όµως να υπάρξει διχασµός απόψεων για την ποιότητα του αισθητήρα. Ο Full frame 16Megapixel αισθητήρας είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί αυτή τη στιγµή στην αγορά, µε εξωπραγµατικές επιδόσεις στα υψηλά ISO, ενώ ταυτόχρονα δίνει αρκετά µεγάλο µέγεθος αρχείου για µεγάλες εκτυπώσεις και γενναία κροπαρίσµατα. Τα αρχεία σε ISO 12.800 έχουν εκπληκτική λεπτοµέρεια χωρίς να δείχνουν ιδιαίτερο ψηφιακό θόρυβο. Το σύστηµα εστίασης δεν είναι στο ίδιο επίπεδο µε αυτό της Nikon D4, αλλά είναι επαρκές για τις περισσότερες χρήσεις. Ένα µεγάλο ερωτηµατικό αιωρείται πάνω από την απουσία της λυχνίας υποβοήθησης εστίασης, που θα µπορούσε να συνδράµει την απόδοση του AF σε συνθήκες πολύ χαµηλού φωτισµού. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσουµε την µεγάλη αυτονοµία της µπαταρίας, που θα χαροποιήσει τους «παλιούς», αφού µε 1400 λήψεις ανά φόρτιση θυµίζει τις εποχές όπου µια µπαταρία άντεχε µερικούς …µήνες.
H γνώµη µας
Η Nikon Df είναι µια µηχανή που θα ικανοποιήσει τον κάτοχο, ξεκινώντας από το συναισθηµατικό στοιχείο αφού για να την πάρει κάποιος πρέπει να λατρεύει το design της παλιάς σχολής. Στην πραγµατικότητα πρόκειται για µια πιο µικρή, ελαφριά και «απλουστευµένη» έκδοση της Nikon D4. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον να αποκτήσει κανείς αυτόν τον αισθητήρα στη µισή τιµή και στο µισό µέγεθος σώµατος.
Οι φωτορεπόρτερ, όµως, ούτως ή άλλως θα προτιµήσουν την D4, που έχει σχεδιαστεί ειδικά για αυτούς. Έτσι, το σηµαντικό ερώτηµα για τη Nikon είναι… πόσοι είναι διατεθειµένοι να πληρώσουν για µια Nikon Df όταν µπορούν να αποκτήσουν µια Nikon D610 σε χαµηλότερη τιµή; Η εµφάνιση πάντα µετράει, αλλά δεν είναι για όλους το αποφασιστικό κριτήριο. Ένα είναι σίγουρο: αν η Df είχε τιµολογηθεί πιο κοντά στην D610, θα ήταν πιο εύκολη η θέση της στην αγορά.
ΥΠΕΡ
- Πολύ όµορφη σχεδίαση
- Μικρό µέγεθος και βάρος
- Εξαιρετικός αισθητήρας
- Ποιότητα εικόνας
- Μεγάλη αυτονοµία µπαταρίας
ΚΑΤΑ
- Σε κάποιες περιπτώσεις η εργονοµία έχει θυσιαστεί για χάρη του στυλ
- Θα θέλαµε πιο εξελιγµένο AF
- Tιµή
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Αισθητήρας: Full frame (36 x 23.9 mm)
Ανάλυση: 16 megapixels
Έκθεση: P, Α, S, M
Διόρθωση έκθεσης: ±3 (se 1/3 EV steps)
Ταχύτητες κλείστρου: 30” – 1/4000”
Φωτοµέτρηση: Πολυζωνική, κέντρου βάρους, σηµειακή
Σύστηµα εστίασης: Contrast & Phase Detect
Ισορροπία λευκού: Αυτόµατο, 9 Presets, 3 Manual Presets, 3 Manual Kelvin Presets
Ευαισθησία αισθητήρα: 100 – 12800
Drive: 8.3 καρέ / sec (έως 60 καρέ JPEG ή 22 RAW)
Μνήµη: 2 SD/SDHC/SDXC
Φορµά: JPEG, RAW
Σκόπευτρο: Κάλυψη 100%, µεγέθυνση 0.7x
Οθόνη: 3.2 in.,921.000 κουκίδες
Interface: USB 3.0, HDMI, MIC
Τροφοδοσία: D-LI90
Διαστάσεις: 144 x 110 x 67 mm
Βάρος: 760 gr.
Τιµή: €2.839
Αντιπροσωπεία: ΔΑΜΚΑΛΙΔΗΣ
.jpg)
