H αναβίωση της τηλεµετρικής σχεδίασης σε εκσυγχρονισµένη εκδοχή από τη Fujifilm µε την κλασική πλέον X-Pro1, γνώρισε αναπάντεχη απήχηση που οφειλόταν όχι µόνον στον αισθητήρα X-Trans, το επαναστατικό υβριδικό σκόπευτρο αλλά και στους εξαιρετικούς φακούς Fujinon. H επιτυχία έφερε περισσότερα µοντέλα και σύντοµα σχηµατίστηκε ολόκληρη γκάµα.
Μια σύντοµη επισκόπηση δίνει την ιεράρχηση των µοντέλων Fujfilm. Μετά τη “ναυαρχίδα” X-Pro1, ακολουθεί η πολύ πρόσφατη Χ-Ε2 µε τον εξελιγµένο X-Trans II αισθητήρα και το υβριδικό AF, εν συνεχεία η µικρή Χ-Μ1 xωρίς προσοφθάλµιο σκόπευτρο αλλά µε τον ίδιο αισθητήρα της “µεγάλης” και τέλος η Χ-Α1, η πιο οικονοµική της σειράς, σχεδόν πανοµοιότυπη εξωτερικά µε την προηγούµενη αφού έχουν ίδιες διαστάσεις και σχήµα, ίδια (αρθρωτή) οθόνη και χειριστήρια. Εδώ η περικοπή κόστους έγινε στον αισθητήρα που είναι ένας απλός CMOS ΑPS-C ενώ το στοιχείο της πρωτοτυπίας επιτεύχθηκε µε τα τρία χρώµατα στα οποία διατίθεται: εκτός από το τυπικό µαύρο, κόκκινο και µπλε. Για κάποιο λόγο η X-A1 ευθυγραµµίζεται µε όλες τις µηχανές σειράς Χ της Fujifilm που επιµένουν σε ανάλυση αισθητήρα 16Megapixel. Προσωπικά, ο γράφων θεωρεί την ανάλυση απολύτως ικανοποιητική, εφόσον τα 16 (καθαρά) Megapixel της Fujifilm αρκούν για εκτύπωση ακόµη και διαστάσεων Α2+. Μπορεί να απουσιάζει η αρχιτεκτονική X-Trans µε την ειδική διάταξη των έγχρωµων µικροφίλτρων και το Low pass φίλτρο, όµως και µε την κλασσική CMOS διάταξη η απόδοση µοιάζει µια χαρά.
Eξωτερικά, η X-A1 κάνει προσπάθεια να δείξει καλύτερη µε τη σαγρέ επιφάνεια. Όµως το πλαστικό κυριαρχεί και το χρωµέ δακτυλίδι που περιβάλλει το κουµπί απελευθέρωσης θα µπορούσε να ήταν καλύτερης ποιότητας. Αποζηµιώνει σε ένα βαθµό µε την αναδιπλούµενη οθόνη ανάλυσης 920Κ (µε µηχανισµό πάνω κάτω και όχι άρθρωση προς το πλάι). Βέβαια δεν είναι τύπου αφής αλλά και αυτό είναι ένα στοιχείο που τουλάχιστον υποκειµενικά δεν ενοχλεί. Βέβαια οι θιασώτες του πολύ καλού EVF προσοφθαλµίου της X-E2 και του ακόµη καλύτερου υβριδικού της X-Pro1 θα είναι έξω από τα νερά τους αν χρειαστεί να αρκεστούν στην απλή οθόνη, αλλά η µείωση κόστους έχει πάντα ένα τίµηµα.
Εργονοµία
Στο πάνω µέρος κυριαρχεί η κλασική κυκλική κλίµακα λειτουργιών όπου περιστρέφοντας κάθε φορά εµφανίζεται στην οθόνη επεξήγηση για την αντίστοιχη επιλογή. Εκτός από τις τυπικές επιλογές έκθεσης P.S, A, M έπονται κάποιες σκηνές (πορτραίτο, τοπίο, σπορ, βελτίωση πορτραίτου, κάποια Advanced φίλτρα όπως toy camera, µινιατούρα, Pop, Hi key/low key, Dynamic Tone και Partial Color. Το τελευταίο είναι ένα εντυπωσιακό κολπάκι που αποχρωµατίζει το σύνολο της εικόνας εκτός από µερικά αντικείµενα που επιχρωµατίζει επιλεκτικά µε ορισµένο χρώµα.
Σταθερά, όπως και σε άλλες Fujifilm X-series εµφανίζονται τα δύο παραµετροποιούµενα πλήκτρα το Fn (Function) και το Q (Quick). Το πρώτο είναι εξ αρχής (default) στηµένο να δείχνει την ευαισθησία ISO ενώ είναι δυνατόν να του ανατεθούν άλλες ρυθµίσεις. Όταν πατήσουµε το Q έρχονται στην επιφάνεια της οθόνης όλες οι βασικές ρυθµίσεις δηλ. εστίαση, ευαισθησία, δυναµική περιοχή, αποθορυβοποίηση, µέγεθος και συµπίεση αρχείου, προσοµοίωση φιλµ, highlight/shadow tone, αυτοχρονοµέτρησης, stabilizer κλπ. Γενικά µε το Q και τα τέσσερα πλήκτρα του D-Pad (σηµείο εστίασης, ισορροπία λευκών, Single/continuous Λήψη και closeup κάνεις σχεδόν τα πάντα και πολύ σπάνια χρειάζεται πρόσβαση στα µενού µέσω της κλασσικής διαδικασίας. Με τα µοντέλα X-M1 και X-A1 προφανώς δεν µιλάµε για rangefinder αλλά για απλές mirrorless, τουλάχιστον όµως η κληρονοµιά της σειράς έρχεται µε τη µορφή των Fujinon και συγκεκριµένα µε τον φακό ΧC 16-50mm f/3,5-5,6 OIS.
Απόδοση
Mπορεί να µην έρχεται κοντά στο κατασκευαστικό αποκορύφωµα της X-Pro1 όµως δεν θυσιάζει τόσα πολλά. Στη καθηµερινή συµβίωση η X-A1 σε κερδίζει σιγά σιγά ώστε στο τέλος να την αγαπήσεις. Κρατιέται καλά στο χέρι χάρη στην ελαφρώς σχηµατισµένη χειρολαβή και το µατ φινίρισµα, έχει όλες τις απαραίτητες ευκολίες ρυθµίσεων και κατανοητό µενού. Βρήκαµε πολύ πρακτικό το πλήκτρο Q και σχεδόν ποτέ δεν καταφύγαµε στα βάθη του µενού παρά µόνο για να ενηµερωθούµε για εξτρά δυνατότητες. Μας µπέρδεψε µόνο ο περίεργος χειρισµός της αντιστάθµισης έκθεσης (±) όπου πρέπει να κρατάς πατηµένη προς τα κάτω τη στεφάνη της δεύτερης ροδέλας και να περιστρέφεις την πρώτη επάνω. Παρεπιµπτόντως πιστεύουµε ότι οι σχεδιαστές οφείλουν να αναθεωρήσουν την παράξενη τοποθέτηση της δεύτερης (πίσω) ροδέλας και να την επαναφέρουν σε οριζόντια θέση. Με αγωνία περιµέναµε να δούµε την απόδοση κάτω από ρεαλιστικές συνθήκες. Πρώτον η ταχύτητα είναι επαρκής. Η µηχανή έρχεται αµέσως στη ζωή και αν θέλουµε κάνει ριπή µε ταχύτητα 5,5fps που πέφτει στα 4fps σταθερά σε συνεργασία µε µια κάρτα UHS-1. To autofocus όµως δεν είναι αυτό που λέµε ακαριαίο αφού έχει µετρήσιµη υστέρηση. Τελικά το χρώµα είναι λίγο πιο πεσµένο σε σχέση µε την κορυφαία X-Pro1/X-E1 και ο θόρυβος λίγο παραπάνω χωρίς όµως ποτέ να δηµιουργείται πρόβληµα. Παρά την πλαστική µοντούρα και την οφθαλµοφανώς φθηνότερη ποιότητα κατασκευής σε σχέση µε τους σταθερής εστιακής απόστασης Fujinon XF, o ΧC 16-50mm f/3,5-OIS εντυπωσίασε και µε το γράψιµο και µε την απόδοση του ΟΙS (συστήµατος οπτικής σταθεροποίησης). Πρόκειται για τον καλύτερο κιτ φακό που έχουµε δει τα τελευταία χρόνια στο φορµά APS-C.
Το αρχείο είναι απηλλαγµένο από θόρυβο ως ISO1600 και από κει και πέρα γίνεται µόλις αισθητός… Τα JPEG αρχεία υποφέρουν λιγάκι στη διαχείριση του κοντράστ αλλά η λύση λέγεται RAW (σε αντίθεση µε όσες Fujifilm έχουν X-Trans sensor). H δε ευκρίνεια του φακού είναι σπουδαία για τα χρήµατα που κοστίζει. Πρέπει να δει κανείς τα αποτελέσµατα για να πιστέψει τι αξίζει η υπογραφή Fujinon.
ΥΠΕΡ
- Eνσωµατωµένο WiFi
- Αρθρωτή οθόνη
- Εργονοµία – κατανοητά µενού
- Ευκρίνεια φακού kit
- Η φθηνότερη Fujfilm X
ΚΑΤΑ
- Eργονοµική ατέλεια στη δεύτερη ροδέλα
- Mικρή διαφορά τιµής από την X-M1 µε τον «καλό» αισθητήρα
Τιµή: €579
Αντιπροσωπεία: Fujifilm
.jpg)
