Η επανάσταση των mirrorless δεν έφερε νέα τεχνολογία στο χώρο του imaging αλλά και τις μειωμένες διαστάσεις. Όχι μόνο όσο αφορά τις φωτογραφικές μηχανές αλλά και τους φακούς που σχεδιάστηκαν γι’ αυτές. Είναι αλήθεια ότι ένας μεγάλος τηλεφακός -zoom ή σταθερός- σήμαινε βάρος αλλά και μεγαλύτερη τσάντα. Πλέον οι εταιρίες έχουν μεγάλους zoom φακούς στην γκάμα τους που αν μην τι άλλο σε εμάς τους παλαιότερους φωτογράφους εντυπωσιάζουν με τις επιδόσεις αλλά και τις πιο μαζεμένες διαστάσεις.
Κείμενο-Φωτογραφίες : Βασίλης Κωστάκος
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νέος Tamron 150-500mm f/5.0-6.7 Di III VC VXD με μοντούρα Nikon Z που έχει μήκος μόνο 209,6mm και μέγιστη διάμετρο 93mm. H οπτική δομή περιλαμβάνει 25 στοιχεία σε 16 ομάδες, μεταξύ των οποίων πολλούς ειδικούς τύπους κρυστάλλων συμπεριλαμβανομένου ενός στοιχείου XLD (eXtra Low Dispersion), πέντε στοιχείων LD (Low Dispersion) και δύο υβριδικών ασφαιρικών στοιχείων για τη διόρθωση των οπτικών εκτροπών, συμπεριλαμβανομένων των αξονικών χρωματικών εκτροπών. Παραπέρα, διαθέτει και σταθεροποιητή εικόνας εντός φακού VC (Vibration Compensation). Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι η μειωμένη ελάχιστη απόσταση εστίασης στα 0,6 m (στα 150 mm), εντυπωσιακή για την κατηγορία.
Για το τέλος άφησα το σημαντικότερο ίσως στοιχείο ενός τηλεφακού, το βάρος. Στα 1720 γραμμάρια δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα βαρύ φακό, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τη μέγιστη εστιακή απόσταση, δηλαδή τα 500 mm. Φυσικά έχει να κάνει και με το γεγονός ποια φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιείς. Ενδεικτικά, η Ζ6 ΙΙ είναι 725γρ. ελαφρύτερη σε σχέση με τη Ζ9 (61γρ. έναντι 1340γρ.). Πάντως κάποιος που έχει συνηθίσει στο βάρος των μεγάλων σταθερών τηλεφακών δεν θα δυσκολευτεί. Προσωπικά έχοντας κάνει για χρόνια …προπόνηση βγάζοντας άπειρες φωτογραφίες με Νikon D4 (πιο παλιά με D3, και ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν με D2) κουμπωμένη πάνω σε έναν Nikkor AF-S 500/f4, τα mirrorless συστήματα μοιάζουν “παιδικά”.
Το φακό τον χρησιμοποίησα στο φετινό Rally Acropolis που έγινε το Σεπτέμβριο, ενώ με τη σκόνη ακόμα πάνω στα ρούχα βρέθηκα την ίδια Κυριακή στην πίστα των Μεγάρων όπου κάλυψα ένα ολοήμερο track-day για μοτοσυκλέτες. Όσο αφορά το Rally Acropolis η μεγάλη εστιακή απόσταση με βοήθησε να παραμένω σε ασφαλή χώρο καθώς οι οργανωτές ήταν ιδιαίτερα αυστηροί σε θέματα ασφαλείας. Όλες οι λήψεις έγινα χωρίς τη βοήθεια μονόποδου, που έτσι και αλλιώς σε περιορίζει στο να ακολουθήσεις τη “δράση”. Εξάλλου ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των περασμάτων έτσι και αλλιώς είναι μεγάλος και μπορείς να ξεκουράσεις το χέρι, αλλά κυρίως ο λόγος είναι ότι όταν “κυνηγάω” τα υπερ-αυτοκίνητα του WRC από ειδική σε ειδική, θέλω να κουβαλάω όσο λιγότερο εξοπλισμό καθώς οι μετακινήσεις μου γίνονται με μοτοσυκλέτα και μάλιστα πολλές φορές εμπεριέχουν γρήγορη οδήγηση σε χωματόδρομο.
Γι αυτό έχω επιλέξει να κουβαλάω δύο Nikon Z6 II, η μία με τον 14-30mm f/4 και η άλλη με τον 24-200mm f/4,5-6,3, που φέτος τον αντικατάστησα με τον Tamron της δοκιμής μας, του οποίου οι συμπαγείς διαστάσεις ταίριαξαν με τη μεσαία τσάντα πλάτης Lowepro Flipside Trek BP 450 AW που χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια (μηχανή και φακός χώρεσαν άνετα στη θήκη που βρίσκεται στην πλάτη της τσάντας).
Όπως ανέφερα και παραπάνω, μετά από δύο μέρες στα βουνά βρέθηκα να φωτογραφίζω στην πίστα: Ενώ και οι δύο φωτογραφήσεις αφορούν μηχανοκίνητα σπορ, σίγουρα οι μοτοσυκλέτες (μαζί με τα πουλιά) είναι ότι δυσκολότερο για το φακό, αλλά και τον φωτογράφο. Οι μεγάλες επιφάνειες των αυτοκινήτων βοηθούν πολύ το autofocus φωτογραφικής μηχανής/ φακού. Παρότι τα αυτοκίνητα του WRC κινούνται με εξωπραγματικές ταχύτητες στους χωματόδρομους η αυτόματη εστίαση δούλεψε άψογα. Το ίδιο καλή ήταν και η απόδοση του φακού και στην πίστα με τις μοτοσυκλέτες, οι οποίες σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα έχουν πολύ μικρότερες επιφάνειες αλλά και πιο σύνθετη κίνηση. To autofocus του Tamron 150-500mm F5.0-6.7 Di III VC VXD δούλεψε υποδειγματικά: Όσες φορές χάθηκε η εστίαση αυτό είχε να κάνει περισσότερο με τη Z6 ΙΙ που φυσικά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε επιδόσεις την κορυφαία Ζ9 όσο αφορά τις συνεχόμενες λήψεις.
Στην πίστα πήρα και το μονόποδο που έχω χρησιμοποιήσει σε πάρα πολλές πίστες του MotoGP και των WSBK. Η αλήθεια είναι ότι είχα στο νου ότι πρόκειται για πολύωρη φωτογράφηση και το μονόποδο θα ήταν απαραίτητο αλλά μετά από μερικές λήψεις το άφησα στην άκρη καθώς σίγουρα παρέχει σταθερότητα αλλά δεν μπορείς να ακολουθήσεις το θέμα, εν προκειμένου τη μοτοσυκλέτα. Έτσι αποφάσισα να υποβάλω τον εαυτό μου και τον φακό σε δοκιμασία και να φωτογραφήσω με τη μηχανή στο χέρι. 
Αν και δεν περίμενα ότι θα τα κατάφερνα τόσο εύκολα, μπορώ να πω ότι μετά από 4.000 φωτογραφίες σε έξι ώρες ο φακός αποδείχτηκε εξαιρετικός όχι μόνο για τις επιδόσεις του αλλά και για το βάρος του. Εδώ πρέπει να πω καθώς δεν χρησιμοποίησα το τρίποδο αφαίρεσα την αντίστοιχη βιδωτή βάση που βρίσκεται πάνω στο φακό, αλλά και το grip από τη Ζ6 ΙΙ κερδίζοντας αρκετά γραμμάρια.
Ο συνδυασμός επιδόσεις-βάρος-τιμή είναι αυτός που κάνει τον Tamron 150-500mm f/5.0-6.7 Di III VC VXD πολύ καλή επιλογή για όσους θέλουν zoom τηλεφακό που χωρά στη τσάντα τους, και στο τέλος να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν εύκολα και για ώρα ακόμα και χωρίς μονόποδο.
.jpg)
