Μια τυπωμένη σε διαστάσεις 150x110cm φωτογραφία του διάσημου αμερικανού φωτογράφου William Eggleston (1935-) που το όνομά του είναι συνώνυμο της αναγνώρισης της έγχρωμης εικόνας στους καλλιτεχνικούς κύκλους, πέτυχε τιμή – ρεκόρ σε δημοπρασία του οίκου Christie’s στη Νέα Υόρκη. Συγκεκριμένα, το έργο Untitled 1971-74 που απεικονίζει ένα κοκτέιλ σερβιρισμένο σε αεροπλάνο καθώς φωτίζεται από το παράθυρο και εντάσσεται στην ενότητα Los Alamos, πλειοδοτήθηκε στα 1,44εκ. δολ. την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου.
Η εκτύπωση είχε γίνει το 2012 σε δύο αντίτυπα χωρίς να διευκρινίζεται η τύχη του δεύτερου της σειράς. Έτσι ανακηρύσσεται ως η μεγαλύτερη αποτίμηση έργου του Eggleston ανεβάζοντας το κασέ από το επόμενο ακριβότερο έργο που είχε πετύχει τιμή 1.02κεκ. τον Οκτώβριο του 2008 για μια σειρά 75 αντιτύπων από τη σειρά Los Alamos. Όλα αυτά τα έργα απέφεραν μεταγενέστερη αναγνώριση στο φωτογράφο, σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά τη λήψη των θεμάτων αφού για πρώτη φορά εκτέθηκαν και δημοσιοποιήθηκαν το 2003.
Το συνολικό έργο του Eggleston θεωρείται σταθμός για την αμερικανική φωτογραφία αφού ήταν ο πρώτος που πίστεψε στην αξία του χρώματος σε μια εποχή που όλοι οι σημαντικοί δημιουργοί επέμεναν στο ασπρόμαυρο ενώ το έγχρωμο εθεωρείτο απλά αναπαραστατικό. Έτσι η έκθεσή του στο Moυσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης το 1976 ανέτρεψε κατεστημένες αντιλήψεις της εποχής για τη φωτογραφία ενώ την ίδια εποχή ελάχιστοι φωτογράφοι απολάμβαναν αναγνώρισης και σπάνια γίνονταν φωτογραφικές εκθέσεις.
Τότε είχε γράψει για τον Eggleston o επιφανής εικαστικός της εποχής και επιμελητής εκθέσεων στο ΜοΜΑ John Szarkowski: “Αν η οπτική του Έγκλεστον είναι ουσιαστικά ρομαντική, ωστόσο, ο ρομαντισμός του είναι διαφορετικός ως προς το πνεύμα και την γωνία θέασης από εκείνον με τον οποίο είμαστε εξοικειωμένοι στη φωτογραφία της προηγούμενης γενιάς. Σε αυτόν τον πιο οικείο τρόπο, ο φωτογραφικός ρομαντισμός είχε την τάση να σημαίνει την υιοθέτηση και προσαρμογή μεγάλων δημόσιων θεμάτων, κοινωνικών ή φιλοσοφικών, για προσωπικούς καλλιτεχνικούς σκοπούς… Στο έργο του Eggleston, αυτά τα χαρακτηριστικά αντιστρέφονται και βλέπουμε την προσωπική εμπειρία να αποδίδεται με συγκρατημένο, λιτό και δημόσιο τρόπο”.