Στο Art Factory, έως 12/4, θα παρουσιαστεί το ‘‘Παιχνίδι της Δύναμης’’. Ο φωτογράφος Χρήστος Τόλης μας μίλησε αναλυτικά για το συγκεκριμένο έργο.
• Για ποιους λόγους απετέλεσε για σας δημιουργική πρόκληση το βιομηχανικό τοπίο;
Η έλξη που μου ασκούν γενικά τα βιομηχανικά τοπία, οφείλεται νομίζω σε δύο πράγματα. Πρώτον, στο ότι δεν είναι αυτό που θα αποκαλούσες “όμορφα”. Είναι λίγο σαν να γοητεύεσαι από ένα πρόσωπο που δεν έχει χαρακτηριστικά που στην πραγματική ζωή θα του επέτρεπαν να θεωρείται γοητευτικό. Έχει όμως μια ιστορία να πει. Είναι δουλεμένο, έχει πάνω του τα σημάδια ενός αγώνα. Το δεύτερο κομμάτι είναι κυρίως μια αγάπη για την τεχνική και την τεχνολογία που μάλλον είναι κατάλοιπο από τα χρόνια μου στο Πολυτεχνείο.
• Πόσο χρόνο σας απασχόλησε το συγκεκριμένο project;
Όλα έγιναν σχετικά γρήγορα. Τα πιο πολλά έργα είναι αποτέλεσμα ενός διήμερου shooting που σχεδιάστηκε και αυτό τελευταία στιγμή, το πολύ δεκαπέντε ημέρες πριν. Με βοήθησαν είναι αλήθεια πάρα πολύ και οι άνθρωποι της ΔΕΗ, τόσο στα κεντρικά της επιχείρησης όσο και στο πεδίο. Ήταν όλοι εξαιρετικά πρόθυμοι και ιδιαίτερα υπερήφανοι για τον χώρο δουλειάς τους. Σημαντική ήταν βέβαια και η βοήθεια του φίλου και βοηθού μου Νίκου Χαλβατζή που ως ντόπιος ήξερε όλα τα “μυστικά” της περιοχής και με οδήγησε με ακρίβεια και ταχύτητα!
• Πόσο διαφορετική θα ήταν μια έγχρωμη προσέγγιση του ίδιου θέματος;
Πολύ. Παρόλο που και ο ίδιος έπαιξα με την ιδέα στην αρχή της επεξεργασίας των εικόνων, την εγκατέλειψα γιατί ένιωσα πως έπρεπε κεντρικό ρόλο να παίξουν οι μορφές και οι φωτοσκιάσεις. Το χρώμα δεν είχε τόσα να πει σε ένα τοπίο άλλωστε, όπου τα κυρίαρχα στοιχεία του ήταν το μαύρο του λιγνίτη και τα γκρίζα της σκόνης και του μηχανολογικού εξοπλισμού. Τέλος οι νυχτερινές λήψεις απέκτησαν μια πιο retro και λιγότερο καλογυαλισμένη αίσθηση.
• Ποιο ρόλο έπαιξαν συνιστώσες όπως η αφαίρεση, το μοτίβο, οι κλίμακες μεγεθών, η προοπτική;
Όλα αυτά ήταν από τα βασικά στοιχεία αυτής της δουλειάς. Η αφαίρεση σίγουρα γιατί οδηγεί στην ένταση! Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα και η προοπτική επίσης γιατί μεταφέρουν την χωρική πληροφορία και την αίσθηση του να είσαι πραγματικά εκεί. Οι κλίμακες των μεγεθών τέλος ήταν επίσης ένα βασικό φωτογραφικό “εργαλείο” γιατί πρόκειται για τοπίο που έχει θέματα και ευκαιρίες αντιπαραβολής σε όλες κλίμακες, π.χ. από ένα σκύλο μπροστά σε ένα τεράστιο μηχάνημα εκσκαφής, μέχρι ένα θηριώδες φορτηγό εκφόρτωσης μπροστά σε ένα ακόμη πιο θηριώδες εργοστάσιο.
• Γενικά διακρίνουμε μια δραματοποίηση; Θα την είχατε πετύχει χωρίς α/μ;
Ίσως, αλλά το ασπρόμαυρο βοηθά πολύ σε αυτόν τον τομέα. Για εμένα το ορυχείο είναι ένας χώρος έντασης, ενός bras-de-fer της φύσης με τον άνθρωπο. Διεκδικεί συνεχώς ζωτικό χώρο για να υποστηρίξει την ίδια του την ύπαρξη, την συνέχεια του και στη διαδικασία αυτή αναμετριέται με τις γύρω κοινότητες και με το φυσικό περιβάλλον. Το ασπρόμαυρο λοιπόν, για να επιστρέψω στο ερώτημα, με βοήθησε να τονίσω αυτή την ένταση, να δημιουργήσω εικόνες άλλοτε υψηλού contrast και άλλοτε πλούσιες σε τόνους που όμως όλες έχουν ως κοινό σημείο το ότι δεν αφήνουν το μάτι να τεμπελιάσει, να ξεκουραστεί.
Το Ορυχείο και το Περιβάλλον του, βρίσκονται σε ένα ατέρμονο παιχνίδι ισχύος που σε μια τραγική ειρωνεία διεξάγεται ακριβώς για την παραγωγή της ηλεκτρικής αυτή τη φορά ισχύος, που ο πολιτισμός μας χρειάζεται σε όλο και πιο μεγάλες ποσότητες. Η Φύση όμως είναι παρούσα ακόμα και μέσα σε αυτό το “Αποκαλυπτικό” τοπίο. Σε μια μοναδική αρμονία με τις ανθρώπινες κατασκευές και τα υπολείμματα τους δημιουργεί χώρους και μορφές μοναδικής συμμετρίας και ομορφιάς, μιας ομορφιάς φρικτής και εφήμερης, καθώς στο Ορυχείο τίποτα δεν μένει στάσιμο, τίποτα δεν παραμένει ίδιο για πολύ. Αυτή την ομορφιά θέλει να εντοπίσει αυτή η έκθεση, αυτή την αυτόματη σχεδόν διαδικασία τέχνης που διεξάγεται λαθραία σε ένα κόσμο που παλεύει για Δύναμη.
Διάρκεια: 12/03-12/04
Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή 15:00-21:00, Σάββατο-Κυριακή 13:00-19:00
Εκθεσιακός χώρος: Art Factory, Λαμίας 6, Ταύρος.
www.suburban.gr
Με την υποστήριξη της ΔΕΗ.
.jpg)
