Την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η αμερικανική αεροπορία ανέθεσε στην Kodak να φτιάξει φωτογραφικές μηχανές για αεροφωτογραφίες. Οι μηχανές αυτές ζούσαν αποκλειστικά και μόνο μέσα σε αναγνωριστικά αεροπλάνα και είχαν ειδικά film magazine για να τραβάνε συνεχώς. Οι φακοί ήταν πολύ φωτεινοί, ογκώδεις και βαρείς. Όταν αυτές οι μηχανές αποσύρθηκαν, ο φωτογραφικός κόσμος ανακάλυψε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους φακούς πάνω σε μηχανές μεγάλου φορμά, και συγκεκριμένα σε Graflex Speed Graphic. Έτσι γεννήθηκε ο συνδυασμός Kodak Aero Ektar & Speed Graphic, που φημίζεται για πορτραίτα με μικρό βάθος πεδίου.
κείμενα Θοδωρής Μάρκου
Kodak Aero Ektar
Ο φακός αυτός έχει εστιακό μήκος 178mm και μέγιστο διάφραγμα f/2.5. Όταν οι περισσότεροι φακοί μεγάλου φορμά σε παραπλήσια εστιακά μήκη έχουν μέγιστο διάφραγμα f/5.6, γίνεται εύκολα κατανοητή η διαφορά στο βάθος πεδίου. Τα 178mm είναι ένα «κανονικό» εστιακό μήκος στο μεγάλο φορμά, κάτι σαν το 50mm στο Full Frame (35mm). Εν αντιθέσει με τους “φυσιολογικούς” φακούς, ο Aero Ektar δεν έχει ενσωματωμένο κλείστρο. Εδώ βοηθάει η Graflex Speed Graphic, που είναι η μόνη μηχανή μεγάλου φορμά με ενσωματωμένο κλείστρο στην πλάτη. Η μηχανή αυτή χρησιμοποιήθηκε για χρόνια από τους φωτορεπόρτερ, και σταμάτησε να παράγεται στα τέλη της δεκαετίας του ‘50. Η τιμή μιας μεταχειρισμένης Speed Graphic κυμαίνεται στα 300-400 ευρώ, ενώ ο Aero Ektar πολλές φορές φορές ξεπερνάει τα 500 ευρώ. Για να δουλέψουν μαζί, χρειάζεται ειδικό lensboard, και πολύ στιβαρό τρίποδο.
Αναδημοσίευση από τον ΦΩΤΟγράφο 243, Ιούλιος-Αύγουστος, 2016
.jpg)
