Τοπίο σε μεγάλο φορμά. Στα χνάρια του Ansel Adams.

by in Blogs, Know How, Θοδωρής Μάρκου, Τεχνικές φωτογράφισης

Το τοπίο είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν φωτογραφικά πεδία δράσης του μεγάλου φορμά. Οι φωτογράφοι τοπίου είναι περισσότερο συνηθισμένοι στην λογική του τριπόδου, ενώ η δυνατότητά του μεγάλου φορμά για γεωμετρικές διορθώσεις (tilt, shift, swing) βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στο τοπίο.

_DSC9772_LF
Κατηφορίσαμε στη λίμνη Δόξα και στήσαμε τη μηχανή απέναντι από το βουνό, με τον ήλιο να ανατέλλει πίσω μας. Στο κάδρο μας βάλαμε τη λίμνη αλλά και λίγη βλάστηση, που είχε ενδιαφέρουσες αποχρώσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ansel Adams φωτογράφιζε αποκλειστικά και μόνο με μηχανή μεγάλου φορμά, αλλά και ότι πολλοί μεταγενέστεροι φωτογράφοι (από τον Stephen Shore μέχρι τον Alec Soth) επέλεξαν το συγκεκριμένο φορμά, παρ’ όλη την “ταλαιπωρία” που το χαρακτηρίζει. Ίσως διότι, όπως ανέφερε και ο Stephen Shore, όταν διαλέγεις το σημείο, στήνεις τη μηχανή πάνω στο τρίποδο και βλέπεις μέσα από ένα τόσο μεγάλο θαμπόγυαλο, το μυαλό σου μαθαίνει να δουλεύει πολύ πιο μεθοδικά και φορμαλιστικά.

Το μεγάλο φορμά είναι τρόπος ζωής

Όταν χρησιμοποιείς μεγάλο φορμά σε εξωτερικό χώρο, η δυσκινησία του μέσου είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του. Ακούγεται παράδοξο, αλλά η καθολική ανάγκη για τρίποδο, η αργή διαδικασία λήψης και η δυσκολία μετακίνησης είναι στοιχεία που μπορούν να σε κάνουν καλύτερο φωτογράφο. Όταν κουβαλάς μόνο μια ντουζίνα πλάκες φιλμ, και ξέρεις ότι κάθε μια θα σου πάρει αρκετή ώρα για να τη στήσεις και να την τραβήξεις, βάζεις το μυαλό σου να δουλεύει σε ανεβασμένες στροφές, χρησιμοποιείς περισσότερο την οπτική σου αντίληψη και μαθαίνεις να επιλέγεις πιο γρήγορα τα “καλά” κάδρα.

Στην πράξη

Για να βγάλουμε το συγκεκριμένο τοπίο, οδηγήσαμε στις 7 το πρωί μέχρι τη λίμνη Δόξα, στην κοιλάδα του Φενεού. Αφού πρώτα κάναμε το γύρο της λίμνης, ώστε να βρούμε ένα καλό σημείο, καταλήξαμε να καδράρουμε το χιονισμένο βουνό με την ανατολή στην πλάτη μας, ώστε να φωτίζει όλη τη σκηνή. Καδράραμε όσο ο ήλιος ήταν ακόμα χαμηλά, γνωρίζοντας πως έχουμε λίγη ώρα κατά την οποία η λίμνη θα παρέμενε σκοτεινή (αλλά θα μας έδινε αντανακλάσεις από το λευκό βουνό και το σύννεφο).

_DSC9741_LF
Ο φακός που χρησιμοποιήσαμε ήταν ο Schneider Angulon 90mm/ f6.8, ένας μικρός και βολικός ευρυγώνιος φακός, που η σχεδίασή του χρονολογείται τη δεκαετία του 1930. Για τόσο ευρυγώνιο φακό η φυσούνα μπήκε όλη μέσα στο σώμα της Graflex Speed Graphic, ενώ έπρεπε να κατεβάσουμε και το rail bed, διότι διαφορετικά θα έμπαινε μέσα στη φωτογραφία μας. Η συγκεκριμένη μηχανή δεν είναι ιδανική για ευρυγώνιους φακούς, αφού με τη φυσούνα μέσα στο σώμα δεν είναι εύκολο να γίνουν κινήσεις tilt/shift.
_DSC9758_LF
Η εικόνα μέσα από το θαμπόγυαλο ήταν αρκετά σκοτεινή λόγω φωτεινότητας f/6.8 του φακού, αλλά αρκούσε για να γίνει το καδράρισμα και η εστίαση. Η φωτομέτρηση έγινε με ψηφιακή μηχανή που έβλεπε το ίδιο κάδρο, έτσι ώστε να έχουμε καλύτερη άποψη για την αντίθεση μεταξύ του λευκού φωτισμένου βουνού και του υπόλοιπου κάδρου. Κατά τη λήψη το διάφραγμα ήταν f/45 και η ταχύτητα 1/30sec. Το φιλμ που χρησιμοποιήθηκε ήταν το Kodak T-Max 100.

 

Το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό αν και το συγκεκριμένο τοπίο αξίζει μια δεύτερη βόλτα, με συννεφιασμένο ουρανό και χαμηλή αντίθεση. Για να διορθώσουμε την υπερβολικά υψηλή αντίθεση που υπήρχε στη σκηνή, κάναμε λίγες τοπικές διορθώσεις στον (ψηφιακό) σκοτεινό θάλαμο. Η ολοκλήρωση μιας φωτογραφίας τοπίου, από την εποχή του Ansel Adams κιόλας, γίνεται πάντα στον σκοτεινό θάλαμο.

Αναδημοσίευση από τον ΦΩΤΟγράφο 241

Θοδωρής Μάρκου
Post author

Διαβάστε επίσης

Δεν βρέθηκαν άρθρα