Άλλοι κοιτάνε το έργο του με ζήλεια και φθόνο, πολλοί με θαυμασμό, ορισμένοι το προσπερνούν με δέος, κανείς όμως δεν μένει αδιάφορος μπροστά του. Για όσους δεν το γνωρίζουν π.χ. το έργο του “Rhein II” του 1999 πουλήθηκε στη δημοπρασία του οίκου Christies στη Νέα Υόρκη το 2011 για 4.300.000 δολάρια!!!
Να λοιπόν πως εξηγείται το μεγάλο ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης για την δεύτερη και σημαντικότερη ατομική έκθεση του Gursky που θα εγκαινιαστεί στο Βερολίνο στις 16 Ιανουαρίου 2016 με αναδρομικό χαρακτήρα μιας και σε αυτήν θα παρουσιαστούν τριάντα χρόνια συνεπούς φωτογραφικής δουλειάς.
Ο Gursky, σύμφωνα με τους αναλυτές και θεωρητικούς της φωτογραφικής τέχνης, ανήκει στη λεγόμενη “Σχολή του Ντίσελντορφ”. Η σχολή αυτή χαρακτηρίζεται από έργα μεγάλων διαστάσεων, με κυρίαρχο τον φορμα-λισμό χωρίς να υστερούν ασφαλώς στο περιεχόμενο, η απεικόνιση του οποίου αποδίδεται πάντοτε με τάξη και αυστηρότητα. Ιδιαίτερα οι φωτογραφίες του Gursky χαρακτηρίζονται από υπερβολική φροντίδα για “τάξη” & “ισορροπία” σε κάθε σημείο της εικόνας και ασφαλώς για την εξαιρετική οξύτητα στην απόδοση των τόνων. Τα έργα που θα εκθέσει – 34 τον αριθμό – είναι πολύ μεγάλων διαστάσεων: από 5x2m τα μεγαλύτερα έως 55x43cm το μικρότερο.
Το φαινόμενο Gursky αναλύεται, σχολιάζεται, λοιδωρείται, εζυβρίζεται, υμνείται στα φωτογραφικά φόρουμ και όχι μόνον. Προσωπικά πιστεύω ότι ο φωτογραφικός χώρος διεθνώς χρειάζεται stars πολύ περισσότερο σήμερα από οποιαδήποτε άλλη φορά. Κι ένας τέτοιος αστέρας που λάμπει αυτή τη στιγμή στο φωτογραφικό στερέωμα είναι ο Gursky. Ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις πρακτικές της αγοράς τέχνης, με τα υπέρογκα ποσά που επενδύονται σε ελάχιστους φωτογράφους, με άλλες θαυμάσιες δουλειές που περνάνε απαρατήρητες και χάνονται στη λήθη του χρόνου μαζί με τους δημιουργούς τους… το γεγονός είναι ένα: Φωτογράφοι διεθνούς εμβέλειας όπως παλιότερα ο Cartier – Bresson και o Helumt Newton και τώρα o Gursky είναι αυτοί που δίνουν την λάμψη που λείπει στην τέχνη της φωτογραφίας για να συνεγείρει το ευρύ κοινό. Αποτελούν το κορυφαίο παράδειγμα προς μίμηση για πάρα πολλούς. Με άλλα λόγια: Όπως ο κινηματογράφος, η αρχιτεκτονική, η δημοσιογραφία, η μόδα, η πολιτική έχουν τους δικούς τους stars γιατί να μην έχει και η φωτογραφία; Αρκετή μιζέρια, απαξίωση και περιφρόνηση έχει βιώσει ο φωτογραφικός κλάδος διεθνώς και από εφευρέσεως της φωτογραφίας. Ας μην λοιδωρούμε λοιπόν αυτούς που καταφέρνουν να ξεχωρίζουν κάνοντας όλη την οικουμένη να μιλά με δέος για την τέχνη της φωτογραφίας. Γιατί πολλοί μπορεί να μην καταλαβαίνουν από τέχνη, καταλαβαίνουν όμως πολύ καλά την γλώσσα των αριθμών και αυτό σήμερα στην εποχή της δωρεάν φωτογραφίας και του διαδικτύου έχει μεγάλη σημασία.
.jpg)
