Ο Αναγνώστης μας από τη Θεσσαλονίκη Δημήτρης Σωτηρέλης δηλώνει ερασιτέχνης και εκφράζει από τη δική του οπτική γωνία την άποψή του. Θυμίζουμε ότι η συζήτηση είναι δημόσια και ανοιχτή σε όλους. Ιδού η γνώμη του…
Δείτε τις πρώτες αναφορές στο θέμα: : 1η επιστολή, 2η επιστολή, 3η επιστολή, 4η επιστολή, άποψή μας, 5η επιστολή, 6η επιστολή & 7η επιστολή
Αγαπητέ Τάκη.
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το άρθρο σας με τίτλο «Η Άλωση της Φωτογραφίας» από την αρχή (επιστολές 1 έως 4 και η «άποψη σας»). Με αφορμή την άποψη του κ. Άρη Χριστόπουλου από το Χαλάνδρι, θα ήθελα να τοποθετηθώ κι εγώ ως ερασιτέχνης φωτογράφος από την εποχή του φιλμ (ένας ακόμη αγαπητικός της φωτογραφίας, χωρίς καλλιτεχνικές βάσεις, χωρίς εκπαίδευση πάνω στη φωτογραφία παρά μόνο ένα 6μηνο παρακολούθησης σεμιναρίων σε μια αξιόλογη φωτογραφική λέσχη πριν δύο χρόνια που μου έδωσε πολλά, αγαπώ το να φωτογραφίζω, αγαπώ το να αναζητώ την επόμενη φωτογραφία μου).
Συμφωνώ με τη τοποθέτηση του κ. Χριστόπουλου.
Υπάρχουν αξιόλογοι με συναίσθημα επαγγελματίες φωτογράφοι και »αλεξιπτωτιστές». Όπως υπάρχουν τυποποιημένοι χωρίς συναίσθημα επαγγελματίες φωτογράφοι και αλεξιπτωτιστές.
Θεωρώ πως για να «εξυγιανθεί» ο κλάδος θα πρέπει να παρθούν γενναίες αποφάσεις.
Τόσο γενναίες που θα πρέπει οι επαγγελματίες που χρησιμοποιούν ως συνεργάτες αλεξιπτωτιστές φωτογράφους, είτε να τους αντικαταστήσουν με επαγγελματίες συνεργάτες είτε να ζητήσουν από τους φορείς να εκπαιδεύσουν τους αλεξιπτωτιστές τους σε επαγγελματίες. Αλλά πως να έχει την απαίτηση κάποιος ανεκπαίδευτος που είναι επαγγελματίας, να εκπαιδευτεί κάποιος που δεν είναι επαγγελματίας;
Ίσως θα πρέπει να γίνει ένα ξεκαθάρισμα ανάμεσα στους επαγγελματίες, ποιοι είναι τελικά οι επαγγελματίες; Θέλουνε εκπαιδευμένους ως φωτογράφους τους επαγγελματίες, ή απλά όσους έχουν ΑΦΜ και πληρώνουν εφορία;
Θέλουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση των φωτογράφων; Ή όσοι διαθέτουν την οικονομική ευχέρεια να σπουδάζουν την φωτογραφία;
Υπάρχουν ευκαιρίες(π.χ. υποτροφίες- όχι από διαγωνισμούς τύπου φέισμπουκ) για αυτούς που διαθέτουν ταλέντο αλλά δεν διαθέτουν τα χρήματα να σπουδάσουν τη φωτογραφία;
Υπάρχει μέριμνα για τις φωτογραφικές λέσχες, οι οποίες αφιλοκερδώς κάνουν δουλειά τελικά, να υποστηρίζονται στο έργο τους, στο να διδάσκουν και να εξελίσουν την φωτογραφική τέχνη;
Θα συμφωνήσω με το σχόλιο σας: «Η περίφημη διά βίου εκπαίδευση πρέπει κάποια στιγμή να απασχολήσει πολύ σοβαρά φορείς, σωματεία, σχολές και πανεπιστήμια».
Πιστεύω πως από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, από τη βάση και αποτελέσματα, αφού διορθώσουμε τη βάση, θα δούμε στο όχι άμεσο μέλλον. Πρέπει να ωριμάσει ο καρπός…
Με εκτίμηση,
Δημήτρης Σωτηρέλης
Θεσσαλονίκη
Το σχόλιό μας
Αγαπητέ Δημήτρη,
Πως θα γίνει το ξεκαθάρισμα της “ήρας από το σιτάρι;” Αυτό το ερώτημα μας απασχολεί…
Έχουμε από τη μια μεριά τους συνεπείς σε όλα επαγγελματίες φωτογράφους, με τα ΑΦΜ τους κλπ και από την άλλη τους “αλεξιπτωτιστές”, τους περιστασιακούς. Το να είσαι νόμιμος πάλι δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι κατέχεις και τις σύγχρονες γνώσεις που απαιτούνται. Όπως και το να είσαι “αλεξιπτωτιστής” δεν σημαίνει αυτόματα ότι είσαι άσχετος. Ο νόμιμος δικαιολογημένα απαιτεί να φύγει ο παράνομος γιατί του ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό. Ο πελάτης όμως κάποιες φορές προτιμάει τον παράνομο γιατί εκτός του ότι είναι φθηνότερος είναι κάποιες φορές “πιο διαβασμένος”. Αυτός ο γρίφος πρέπει να λυθεί…
Τ.Τ.
.jpg)
