Ο σημερινός επιστολογράφος μας εστιάζει στην κακή ποιότητα των υπηρεσιών και στην υπερεκμετάλευση των βοηθών (“τραβηχτών”…) στην χρυσή εποχή της 20ατίας 1980-2000 από τους επαγγελματίες φωτογράφους. Τους καταλογίζει ευθύνες και εμμέσως πλην σαφώς υπαινίσσεται ότι σήμερα ζούμε την “κάθαρση” του κλάδου από τους παρείσακτους…
Δείτε τις τρεις πρώτες επιστολές: 1η επιστολή, 2η επιστολή και 3η επιστολή
Αγαπητέ Τάκη,
Με την ευκαιρία του φίλου επαγγελματία που μιλάει για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια οι επαγγελματίες του χώρου από τους «αλεξιπτωτιστές» φωτογράφους θα ήθελα και εγώ να τοποθετηθώ. Το πρόβλημα είναι παλιό και μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση σε μεγάλο βαθμό να φταίνε «οι αλεξιπτωτιστές» – όπως συμβαίνει και σε άλλα επαγγέλματα – αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ευθύνη που έχουν πολλοί επαγγελματίες με κανονικότατο ΑΦΜ σαν φωτογράφοι, ή σαν υπερεπαγγελματίες φωτογράφοι και αφεντικά ολόκληρης φωτογραφικής ομάδας. Που μίσθωναν παλιά έναντι πινακίου φακής φωτογράφους – επαγγελματίες και μη – για να φωτογραφίζουν διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις και αυτοί να κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος! Για να μη ξεχνάμε και άλλους «εργολάβους επαγγελματίες φωτογράφους» που μίσθωναν «τραβηχτές» – απαξιώνοντας ακόμα και με την ονομασία που έβαζαν για το ίδιο τους το επάγγελμα και τη τέχνη τους – διάφορους φωτογράφους ακόμα και «αλεξιπτωτιστές» για τα νυχτερινά κέντρα, κερδίζοντας και πάλι τη μερίδα του λέοντος!
Επαγγελματίες φωτογράφοι ήταν και αυτοί που είχαν κάποια επαγγελματικά εργαστήρια εμφάνισης της μιας ώρας – όχι όλοι φυσικά – στη δεκαετία του 80 και του 90 που στην νοοτροπία της φτηνής φωτογραφίας – «που ποιος την καταλαβαίνει!» – και σε εποχή που ο κόσμος δεν ήταν εξοικειωμένος στο να κρίνει μια έγχρωμη φωτογραφία, τύπωναν μπλε μαλλιά, κόκκινα πρόσωπα, καμένα πρόσωπα, ρίχνοντας τις τιμές αδιαφορώντας για την ποιότητα! Υπήρξαν αλυσίδες τέτοιων εργαστηρίων που δούλεψαν και θησαύρισαν! Όλοι αυτοί ήταν επαγγελματίες (!!!).
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και πολλοί σωστοί επαγγελματίες υψηλού επιπέδου και ήθους αλλά δυστυχώς δεν είναι όλοι έτσι και αυτοί μαζί με τους «αλεξιπτωτιστές» κάνουν κακό στο επάγγελμα.
Κυριάκος Αζαδέλης
Μαρούσι
Το σχόλιό μας
Αγαπητέ Κυριάκο,
Σε όλα τα επαγγέλματα όταν η ζήτηση είναι μεγάλη και παράγεται πλούτος, προσλαμβάνονται υπάλληλοι και κάθε είδους συνεργάτες χωρίς πολλές διατυπώσεις και “ψιλά κόσκινα” όσον αφορά τα προσόντα. Αρκεί να συμφέρουν στον επιχειρηματία. Ο φωτογραφικός κλάδος δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Σήμερα δεν είναι η μεγάλη ζήτηση το όχημα εισόδου στον κλάδο αλλά η ευκολία στην λήψη και επεξεργασία φωτογραφιών που παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία. Στο παρελθόν κανένας δεν μιλούσε για τους νεοεισερχόμενους γιατί τα εισοδήματα για όλους ήταν καλά. Αντίθετα σήμερα το πρόβλημα τίθεται εκ νέου γιατί δεν βγαίνει μεροκάματο. Δεν υπάρχει περιθώριο για παρείσακτους, παραεπαγγελματίες και “αλεξιπτωτιστές” γιατί η πίτα μίκραινε πάρα πολύ. Όσοι επαγγελματίες επιβίωσαν απαιτούν να κατοχυρωθεί το επάγγελμά τους. Τουτέστιν να κλείσουν “πόρτες” και “παράθυρα” παράτυπης εισόδου σε αυτό σε τρίτους και άσχετους…
Τ.Τ.
.jpg)
