Nadar (Gaspard-Félix Tournachon, 1820-1910) Γνωστός και ως Felix Nadar. Υπήρξε δημοσιογράφος και καλλιτέχνης της καρικατούρας, ο οποίος μετεπήδησε στη φωτογραφία. Έμεινε στην ιστορία ως πρωτοπόρος του φωτισμού, αφού ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν και πειραματίστηκαν με τον τεχνητό φωτισμό. Ανάμεσα σε άλλα ήταν φίλος του Ιουλίου Βέρν, ο οποίος φημολογείται ότι βάσισε πάνω του τον χαρακτήρα του Michael Ardan στο βιβλίο “Από τη Γη στη Σελήνη”. Πέρα από αυτό, έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος που δημοσίευσε φωτογραφίες σε συνέντευξη σε περιοδικό. Υπήρξε αναμφισβήτητα ο καλύτερος πορτραιτίστας φωτογράφος του 19ου αιώνα μαζί φυσικά με την J. M. Cameron. Απαθανάτισε προσω-πικότητες όπως ο Ιούλιος Βερν, ο Αλέξανδρος Δουμάς, ο “αναρχικός πρίγκηπας” Πιορτ Κροπότκιν, ο Σαρλ Μπωντλαίρ κ.ά.
Gertrude Kasebier (1852–1934) Από τις σημαντικότερες Αμερικανίδες φωτογράφους των αρχών του 20ού αιώνα. Έγινε γνωστή για τη προκλητική φωτογραφική της προσέγγιση στη μητρότητα και τα δυναμικά πορτραίτα των Ινδιάνων. Ήταν από τις πρώτες γυναίκες που έκαναν καριέρα στη φωτογραφία και βιοπορίζονταν από αυτή.Αντίθετα με ότι είχε παρουσιαστεί μέχρι τότε η Kasebier εστίαζε στη μοναδικότητα της προσωπικότητας των Ιθαγενών και όχι απλά στα κουστούμια και στα φολκλόρ στοιχεία τους. Υπήρξε μια από τις λίγες γυναίκες καλλιτέχνιδες που αναγνωρίστηκε εν ζωή και μάλιστα χαρακτηρίστηκε από τους καλλιτεχνικούς κύκλους και τον ίδιο τον Alfred Stieglitz ως σπουδαία προσωπικότητα της φωτογραφίας. Το έργο της φυλάσσεται στο φωτογραφικό ιστορικό αρχείο του Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας του Iδρύματος Smithsonian.
Alfred Stieglitz (1864-1946) Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία της φωτογραφίας. Συντέλεσε στο να αναγνωριστεί η φωτογραφία ως μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης το ίδιο σημαντικό με την ζωγραφική και την γλυπτική. Συμμετείχε σε γκαλερί, σε φωτογραφικές εκδόσεις και οργανισμούς, έγραψε σημαντικά δοκίμια για τη φωτογραφία και προώθησε πολλούς avant-garde καλλιτέχνες. Στις πιο αναγνωρίσιμες του εικόνες περιλαμβάνονται αυτές με τους δρόμους της Νέας Υόρκης που τράβηξε με μια φορητή κάμερα, εικόνες μεταναστών που έφταναν στη μεγαλούπολη και φυσικά τα πορτραίτα του που απεικονίζουν την γυναίκα του, τη διάσημη ζωγράφο Georgia O’Keefe. Η σειρά των πορτραίτων αυτών περιελάμβανε περισσότερα από 300, ολοκληρώθηκε μετά από είκοσι χρόνια και παραμένει ανεκτίμητο παράδειγμα απεικόνισης των πολλών προσώπων που μπορεί να έχει ένα και μόνο υποκείμενο.
Dorothea Lange (1895 – 1965) Έμεινε στην ιστορία στην ιστορία για τα αρχετυπικά πορτραίτα των αγροτών που έκανε κατά την περίοδο του μεγάλου οικονομικού κραχ και της μεγάλης ξηρασίας. Ίσως η πιο αναγνωρίσιμη εικόνα της να είναι αυτή της απελπισμένης μητέρας από τον κύκλο “Migrant Farm Families”. Γύρω στο 1918 ζούσε στο Σαν Φρανσίσκο όπου είχε επιτυχημένο φωτογραφικό στούντιο πορτραίτων. Την δεκαετία του 1920 στρέφεται στο ντοκιμαντέρ και αρχίζει να φωτογραφίζει τους Ινδιάνους. Το 1930 επέστρεψε και πάλι στο Σαν Φρανσίσκο και στις αναταραχές που έφερε η οικονομική κατάρρευση. Τα επόμενα χρόνια ταξιδεύει με τον σύντροφό της, τον πανεπιστημιακό Paul Taylor, και κάνει πορτραίτα με τους αγρότες και τους μετανάστες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην ανέχεια. Το 1940 έγινε η πρώτη γυναίκα που έλαβε υποτροφία από το Guggenheim. Μετά την επίθεση στο Pearl Harbor αποφασίζει να καταγράψει την απομάκρυνση των Γιαπωνέζων της Αμερικής. Το έργο της θεωρείται σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο και φυλάσσεται στα επίσημα ιστορικά αρχεία των ΗΠΑ. Παραμένει ακόμα και σήμερα μία από τις σημαντικότερες επιρροές της φωτογραφίας ντοκουμέντου ενώ τα πορτραίτα της, γεμάτα ευαισθησία και συμπόνοια, έγιναν σύμβολο των κατατρεγμένων και των βασανισμένων.
Cecil Beaton (1904-1980) Ένας από τους πιο διάσημους πορτραιτίστες του μεσοπολέμου. Κατέγραφε την ασύδοτη διασκέδαση της αγγλικής αριστοκρατίας που πλησίαζε στην παρακμή, μετά τον πόλεμο. Πέρα από τους αριστοκράτες όμως ήταν μέρος την χρυσής εποχής του Χόλυγουντ: απαθανάτισε θρύλους του κινηματογράφου όπως η Marilyn Monroe και η Audrey Hepburn. Στο έργο του είναι φανερή η προσκόλληση στη ομορφιά και την ωραιοποίηση. Έγινε γνωστός και δημοφιλής για αυτό το λόγο: υπήρξει ο αγαπημένος φωτογράφος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας. Τη δεκαετία του 1920 εργάστηκε για το Vanity Fair και τη Vogue όπου ανέπτυξε μια μοναδική τεχνική ποζαρίσματος των μοντέλων του σε ασυνήθιστα background.
Phillipe Halsman (1906-1979) Γεννημένος στη Λετονία, ο Halsman κρατάει ακόμα και σήμερα ένα εντυπωσιακό ρεκόρ. Είναι ο φωτογράφος με τα περισσότερα εξώφυλλα στο περιοδικό Life, 101 στον αριθμό. Επίσης παραμένει σημαντικός στην ιστορία της φωτογραφίας γιατί ήταν ένας από τους πρώτους και τους διασημότερους φωτογράφους που εξερεύνησαν τον σουρεαλισμό στα πορτραίτα τους. Πολλά μάλιστα από τα πορτραίτα προέκυψαν από την συνεργασία με τον ίδιο τον Salvador Dali. Μαζί ανακάλυψαν την μέθοδο Dali Atomicus, που πάγωνε τα αντικείμενα σε κίνηση. Το 1947 τράβηξε το διάσημο πορτραίτο του περίλυπου Albert Einstein, ο οποίος κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης είχε εκφράσει την ενοχή του για το ρόλο που έπαιξε στην ανάπτυξη της ατομικής βόμβας από την Αμερική. Ανάμεσα στις προσωπικότητες που φωτογράφισε ήταν ο Dali, Alfred Hitchcock, οι Martin and Lewis, η Judy Garland, ο Winston Churchill, η Marilyn Monroe, η Dorothy Dandridge, ο John F. Kennedy και ο Pablo Picasso.
Yousuf Karsh (1908-2002) Φωτογράφησε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ού αιώνα από την πολιτική, την τέχνη, τις επιστήμες και τον κινηματογράφο, από τον Einstein μέχρι τον Nelson Mandela. Η μεγάλη του ευκαιρία προέκυψε μέσα στο 2ο ΠΠ όταν ο πρωθυπουργός του Καναδά πρόσεξε τη δουλειά του και τον κάλεσε να φωτογραφήσει τους αρχηγούς συμμαχικών κρατών που βρίσκονταν τη χώρα. Η διασημότερη του φωτογραφία είναι αυτή του Churchill (1941), η οποία μάλιστα έχει και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Ο Churchill αφού έβγαλε λόγο στην καναδέζικη βουλή, οδηγήθηκε στον Karsh για μια γρήγορη φωτογραφία. Ο Karsh, νευρικός αφού ο Churchill ήταν γνωστός για την αυστηρότητα και την ιδιοτροπία του, του ζήτησε να απομακρύνει το πούρο αλλά ο Churchill αρνήθηκε. Ο φωτογράφος τότε του το άρπαξε και τράβηξε την πόζα, η οποία έμεινε στην ιστορία για την θυμωμένη έκφραση του Churchill. Ακόμα και σήμερα αποτελεί παράδειγμα πορτραιτίστα που αναδεικνύει τη προσωπικότητα του φωτογραφιζόμενου και με ένα μοναδικό τρόπο φανερώνει τις κρυφές πτυχές του χαρακτήρα του.
Eve Arnold (1912-2012) H Eve Arnold, μέλος του Magnum, θα μείνει στην ιστορία για τα πορτραίτα της και ειδικά για της φωτογραφίες της Marilyn Monroe που τράβηξε στο πλατό των “Αταίριαστων” αλλά και αυτές της Βασίλισσας Ελισάβετ ΙΙ και του μαύρου ακτιβιστή Malcolm X. Παρά τα λαμπερά πρόσωπα και τις επιβλητικές προσωπικότητες της πολιτικής που βρέθηκαν μπροστά της, η Arnold φωτογράφισε και φτωχούς και περιθωριακούς πάντα με ευαισθησία. Άλλωστε ήταν γνωστό ότι σχημάτιζε μακροχρόνιες σχέσεις με αυτούς που φωτογράφιζε. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος του Magnum.
Irving Penn (1917-2009) O Irving Penn έφυγε από τη ζωή το 2009 αφήνοντας πίσω μια μακρόχρονη καριέρα με πορτραίτα των πιο διάσημων ανθρώπων του κόσμου. Ξεχωρίζει για τις οργανωμένες συνθέσεις του και για το γεωμετρικό στήσιμο των πορτραίτων του. Εργάστηκε για την Vogue και για τις καμπάνιες μεγάλων εταιρειών όπως Issey Miyake, Clinique, General Foods κ.α. Ήταν από τους πρώτους φωτογράφους που έβαζαν τα μοντέλα τους να ποζάρουν σε ένα άσπρο ή γκρι background και αναδείκνυε μέσα από αυτή την απλότητα την προσωπικότητα τους. Έφτιαξε στο στούντιό του διάφορα background που σχημάτιζαν καμπύλη για να φωτογραφίζει τα μοντέλα του. Με αυτό το setup φωτογράφησε τους Martha Graham, Marcel Duchamp, Pablo Picasso, Georgia O’Keeffe, W. H. Auden, Igor Stravinsky κ.α. Στα πορτραίτα του περνούσε μόνος του από πάνω μια επίστρωση από πλατινούχο παλλάδιο για να τους δώσει υφή.
Richard Avedon (1923–2004) Φωτογράφος μόδας και πορτραιτίστας, καθόρισε την αισθητική της φωτογραφίας του 20ού και του 21ού αιώνα.
Δημιούργησε το δικό του μοναδικό στυλ στο πορτραίτο με έντονα κοντράστ και λευκά background που τραβούσαν το μάτι του θεατή στη δυναμική της έκφρασης του κάθε προσώπου. Εγκατέλειψε τον μαλακό φωτισμό και συχνά έφερνε τα μοντέλα του σε φορτισμένη συναισθηματική κατάσταση θίγοντας δύσκολα θέματα συζήτησης. Πίστευε ότι ένα πορτραίτο έπρεπε να συλλαμβάνει την ψυχή του εικονιζόμενου. Εργάστηκε για περιοδικά όπως το Harper’s Bazaar, τη Vogue, το Life κ.α. Στον επικήδειο του οι New York Times έγραψαν πως το έργο του καθόρισαν την οπτική της Αμερικής πάνω στο στυλ, την ομορφιά και την κουλτούρα για μισό αιώνα.
Diane Arbus (1923-1971) Η Diane Arbus, υπήρξε σημαντική φωτογράφος και συγγραφέας. Φωτογράφιζε ασπρόμαυρα φιγούρες από τις πιο σκοτεινές και περιθωριακές πλευρές της κοινωνίας όπως τραβεστί, γυμνιστές, περφόρμερς του τσίρκου, νάνους, γίγαντες κλπ. σε τετράγωνο φορμά. Η ματιά της ήταν τόσο προκλητική που ο βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας Norman Mailer είχε πει για αυτήν “το να δίνεις μια φωτογραφική μηχανή στην Diane Arbus είναι σαν να δίνεις μια χειροβομβίδα σ’ ένα παιδί”.
Annie Leibovitz (1949- ) Ίσως η πιο διάσημη πορτραιτίστρια φωτογράφος με φήμη που συχνά ανταγωνιζόταν ή ξεπερνούσε όσους ποζάρισαν στο στοιύντιο της. Ο φακός της ευθύνεται για μερικές από τις φωτογραφίες-ορόσημα των τελευταίων δεκαετιών. Ποιος δεν έχει δει τη φωτογραφία του γυμνού John Lennon που κουλουριάζεται δίπλα στην Yoko Ono, τη φωτογραφία που για πολλούς περιέγραφε το τέλος των Beatles αλλά και του ίδιου αφύ μόλις πέντε ώρες μετά δολοφονήθηκε. Φυσικά η λίστα των διασήμων που έχει φωτογραφίσει είναι ατελείωτη. Στις ξακουστές φωτογραφίες της συμπεριλαμβάνονται αυτές από την περιοδεία των Rolling Stones, η γυμνή και έγκυος Demi Moore στο εξώφυλλο του Vanity Fair, η Whoopi Goldberg μέσα σε μια μπανιέρα από γάλα κ.ά.
.jpg)
