Ήταν Ιούνιος του 2015. Μπορεί όλοι εμείς, οι αυτόχθονες, να ασχολούμαστε τότε με το αχρείαστο όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων δημοψήφισμα, όμως τα σύνορα ήταν -ευτυχώς- ανοιχτά και ο τουρισμός δούλευε. Έτσι, νεαρή φωτογράφος με έδρα την Αυστραλία μαζί με τον σύντροφό της ήρθε στη χώρα μας και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη. Σκοπός; Οι διακοπές και φυσικά η φωτογράφιση των πανέμορφων και μοναδικών τοπίων του νησιού.
Όπως ήταν προγραμματισμένο, έφθασαν στη Σαντορίνη το βραδάκι της 17ης Ιουνίου και κατέλυσαν χωρίς κανένα πρόβλημα στο δωμάτιο του πολύ καλού ξενοδοχείου-boutique με θέα στην πανέμορφη Καλντέρα. Η 31 ετών φωτογράφος περίμενε από καιρό αυτή τη στιγμή. Έτσι, αργά το σούρουπο πήρε τη μηχανή της, βγήκε στο παραδοσιακό, ξύλινο μπαλκόνι να απολαύσει το τοπίο και ασφαλώς ν’ απαθανατίσει το ξακουστό ηλιοβασίλεμα. Κι από αυτό το σημείο αρχίζει η περιπέτειά της που στοίχισε πανάκριβα στους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου…
Τα ξύλινα κάγκελα υποχώρησαν, έσπασαν για την ακρίβεια, και η φωτογράφος μας βρέθηκε στον κάτω όροφο από ύψος περίπου δύο μέτρων. Για κακή της τύχη ο ακτινολογικός έλεγχος που ακολούθησε έδειξε κάταγμα στον καρπό του δεξιού χεριού και παραμόρφωση. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης ανέβαλε την επιστροφή της στην Αυστραλία για τις 25 Ιουνίου αντί της 21ης Ιουνίου που ήταν προγραμματισμένη να γίνει. Με την επιστροφή της στην Αυστραλία οι γιατροί της αφού την εξέτασαν της συνέστησαν να προβεί επειγόντως σε χειρουργική επέμβαση για να μην εξελιχθεί ο τραυματισμός της σε μετατραυματική αρθρίτιδα. Έτσι στις 2 Ιουλίου έγινε το χειρουργείο όπου της τοποθετήθηκε εσωτερική στερέωση με λάμα η οποία αφαιρέθηκε μετά αρκετούς μήνες, στις 3 Δεκεμβρίου 2015.
Όπως αντιλαμβάνεστε η υπόθεση έφθασε στα (Ελληνικά) δικαστήρια. Η δίκη ολοκληρώθηκε σε λογικά -για τα ελληνικά δεδομένα- χρονικά πλαίσια και η απόφαση ήταν πραγματικός καταπέλτης για την διεύθυνση του ξενοδοχείου. Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση το δικαστήριο αποφάνθηκε πρώτα απ’ όλα ότι τα ξύλινα δοκάρια του μπαλκονιού ήταν κάκιστα συντηρημένα και ακατάλληλα, με υπαιτιότητα βεβαίως βεβαίως της διεύθυνσης του ξενοδοχείου.
Η φίλη μας φωτογράφος προσκόμισε επίσης στο δικαστήριο έγγραφα που αποδείκνυαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όλη αυτή η περιπέτεια που βίωσε χωρίς να ευθύνεται για το παραμικρό, την υποχρέωσε να κάνει πρόσθετα έξοδα 9.141 ευρώ. Επιπλέον υποστήριξε στο δικαστήριο ότι όσο ήταν υγιής και δούλευε ως φωτογράφος στην Αυστραλία, είχε μισθό 4.070 ευρώ το μήνα. Όμως εξ αιτίας του τραυματισμού της αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά της λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης των καθηκόντων της και να βρει άλλη απασχόληση με το 1/3 του μισθού της ως φωτογράφου. Το δικαστήριο έκανε δεκτά όλα της τα αιτήματά της. Της επιδίκασε για το διάστημα της απώλειας που είχε από τον μισθό της ως φωτογράφος 13.000 ευρώ συν 6.500 ευρώ στον σύντροφο και συμπαραστάτη της για το διάστημα που την βοήθησε. Έτσι μαζί με τις 20.000 ευρώ που έλαβε ως ηθική βλάβη, το σύνολο της αποζημίωσης ανήλθε στο καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 46.000 ευρώ. Κι έζησαν αυτοί καλά κι ο διευθυντής του ξενοδοχείου… μάλλον άσχημα.
Είπαν:
“Absurdum est ut alios regat, qui seipsum regere nescit”
“Είναι παράλογο να ζητάμε από κάποιον να διευθύνει τους άλλους όταν δεν μπορεί να διευθύνει τον εαυτό του”
ΛΑΤΙΝΙΚΟ ΡΗΤΟ
.jpg)
