Θα ήθελα να ξεκινήσω αισιόδοξα την πρώτη μου επικοινωνία μαζί σας μετά τις καλοκαιρινές διακοπές αλλά δεν μου βγαίνει. Γιατί; Γιατί ουδέποτε ή διεθνής συγκυρία ήταν τόσο ευνοϊκή για τη χώρα μας όσο φέτος και εμείς αντί να την αρπάξουμε και να την αξιοποιήσουμε δείχνουμε να την πετάμε στα σκουπίδια.
Θυμίζω: το πετρέλαιο σε απίθανα χαμηλές τιμές, περίπου 40 δολάρια το βαρέλι (πριν λίγα χρόνια είχε φθάσει τα 140), οι Βρυξέλλες να τυπώνουν και να μοιράζουν αβέρτα-κουβέρτα πάνω από 300 δις ευρώ με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, το μεταναστευτικό να έχει γίνει πλέον πρόβλημα του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης ανοίγοντας τα ταμεία για οικονομική ενίσχυση των χωρών πρώτης εισόδου των προσφύγων, ο τουρισμός να σπάει ρεκόρ αφίξεων παρά τα κακά μας τα χάλια κι εμείς…να κρατάμε ομπρέλα ενώ βρέχει ευρώ. Να αναζητούμε απίθανες λύσεις στα προβλήματά μας, να κάνουμε διάφορα πειράματα κοινωνικοπολιτικά με πανάκριβο κόστος που πληρώσαμε και πληρώνουμε ήδη ακριβά. Δηλαδή τι άλλο πρέπει να μας συμβεί; Δεν φθάνουν οι έλεγχοι κεφαλαίων που πάγωσαν τις εισαγωγές; Δεν φθάνει η κατακόρυφη πτώση του τζίρου στις επιχειρήσεις ως αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης; Ήρθε νομίζω η ώρα να σοβαρευτούμε. Να απαιτήσουμε από τις κομματικές ηγεσίες -όπου ψηφίζει ο καθένας- να συμφωνήσουν επιτέλους σε δέκα σοβαρές και απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να κάτσουν κάτω όλοι μαζί με τα ποιο δραστήρια και έμπειρα στελέχη τους να τις υλοποιήσουν. Να δημιουργήσουν κλίμα σταθερότητας και κοινωνικής ηρεμίας για να γίνουν επενδύσεις και να μοιράσουν δίκαια τα φορολογικά βάρη. Έτσι θα πάρει μπροστά η οικονομία της χώρας μας. Δεν υπάρχει άλλος ορατός δρόμος…
Υ.Γ.:Η επανάσταση μπορεί να περιμένει λίγο φίλε Νίκο! *
.jpg)
